Oczywiście, że bywa niezbędne w zależności od potrzeb, choć warto jest mieć świadomość tego, że na Ziemi drzew nie przybywa. Trudno przecież sobie wyobrazić fortepian ze sklejki. Mimo to naukowcy pracują od lat nad substytutami drewna, które dawałyby korzyści nie tylko estetyczne ale i związane z wytrzymałością, choćby z odpornością na wilgoć lub różnice temperatur.
Bywa przecież, że bardziej sprawdza się płyta drewnopodobna niż drewno naturalne. Starsza generacja pewnie pamięta masywne i ciężkie meble przedwojenne lub na przykład z lat sześćdziesiątych, w tym ciężkie szafy biurowe wykonane z płyty listowej. Taka płyta była nie do zdarcia i jednocześnie wykazywała się dużą odpornością na wilgotność i różnicę temperatur.
Rodzaje płyt stolarskich
Najprostszy „tradycyjny” podział sprowadza się do siedmiu rodzajów płyt stolarskich – sklejki, płyty wiórowej, paździerzowej, pilśniowej, drewna klejonego, forniru i płyty listewkowej.
Najmniej trwałe i dające raczej wrażenie tymczasowości są płyty paździerzowe i spilśnione. Pierwsza może być produkowana ze zdrewniałych łodyg roślinnych zmieszanych z klejem, druga z rozwłóknionego drewna.
Do trwałych płyt należą – sklejka i płyta listewkowa. Ich trwałość zależna jest od grubości. Sklejkę się produkuje sklejając ze sobą krzyżujące się słojami cienkie warstwy drewna. Sklejka może być klejona klejem wodoodpornym na przykład na potrzeby lotnictwa lub żeglarstwa. Płyta listewkowa to warstwa ułożonych obok siebie listew oklejona od spodu i z wierzchu cienkimi drewnianymi płatami.
Natomiast płyty wiórowe (a jest ich kilka rodzajów) na ogół służą jako pierwsze warstwy obudowy lub zabudowy, bowiem najczęściej zakrywane są bardziej estetycznymi płytami stolarskimi. Na zachodzie do produkcji płyt meblowych stosuje się również drewno roztarte na mączkę lub na bardzo drobne włókna.
Najnowsze technologie i propozycje
Najnowsze technologie dotyczące produkcji płyt stolarskich wiążą się nie tylko z naturalnymi materiałami ale między innymi z produktami o powierzchni drewnopodobnej. Przykładami mogą być panele podłogowe lub ścienne, których, wykonana ze sztucznego tworzywa powierzchnia, do złudzenia może przypominać różne gatunki naturalnego drewna.
Wciąż niezbędnym materiałem pod fornir lub pod nawierzchniowe płyty wykończeniowe są płyty MDF. Producenci próbują do ich składu włączyć między innymi rozwłóknioną słomę, w tym słomę rzepakową.
Innym pomysłem jest tworzenie wewnętrznej części płyt wiórowych poprzez zmieszanie rozdrobnionych trocin z termoplastami na przykład z rozdrobnionych (w takim samym stopniu jak trociny) opakowań polipropylenowych. Termoplasty przyczyniają się do uelastycznienia płyty.
fot. Pixabay.com
